•     استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۹: ابزارهای مالی

•    استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۷: ابزارهای مالی – افشا
•    استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۱۵: درآمد عملیاتی حاصل از قراردادها با مشتریان
•    استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۱۶: اجاره‌ها
•    استاندارد بین‌المللی حسابداری ۳۲: ابزارهای مالی – ارایه

•  استانداردهای مربوط به ابزارهای مالی به طور کلی برای همه ابزارهای مالی اعمال می‌شوند. این استانداردها همچنین برای قراردادهای خرید یا فروش اقلام غیرمالی، در صورتی که بتوان قرارداد را به طور خالص از طریق نقد تسویه کرد (مثلا اگر اقلام غیرمالی به راحتی قابل تبدیل به نقد باشند)، به کار برده می‌شوند، مگر آن که قرارداد برای تحویل آن اقلام، مطابق با الزامات خرید، فروش یا استفاده مورد انتظار شخص باشد (“معافیت استفاده شخصی”).
•  یا این حال، یک شخص می‌تواند، در آغاز و به صورت برگشت‌ناپذیر، یک قرارداد خرید یا فروش یک قلم غیرمالی که به صورت خالص و نقدی قابل تسویه است را به دسته اندازه‌گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان اختصاص دهد، حتی اگر آن قرارداد واجد شرایط معافیت استفاده شخصی باشد.
•  ابزارهای مالی که در دامنه کاربرد این استاندارد قرار نمی‌گیرند عبارتند از برخی تعهدات وام‌ و قراردادهای ضمانت مالی و همچنین ابزارهای مالی که در دامنه کاربرد سایر استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی قرار می‌گیرند (برای مثال سرمایه‌گذاری‌ها در اشخاص فرعی و اشخاص وابسته، قراردادهای بیمه و مزایای کارکنان). با این حال، برخی سرمایه‌گذاری‌ها در اشخاص فرعی، اشخاص وابسته و مشارکت‌های خاص در دامنه کاربرد استانداردهای ابزارهای مالی قرار می‌گیرند.

تعریف

•  یک ابزار مالی هرگونه قراردادی است که منجر به ایجاد یک دارایی مالی برای یک شخص و یک بدهی مالی یا ابزار مالکانه برای شخص دیگر می‌شود.
•  ابزارهای مالی شامل طیف گسترده‌ای از دارایی‌های مالی و بدهی‌های مالی می‌شود. این ابزارها شامل ابزارهای مالی اولیه (مثلا نقد، دریافتنی‌ها، بدهی‌ها، سهام در یک شخص دیگر) و ابزارهای مالی مشتقه (مانند اختیارهای معامله مالی، قراردادهای سلف، قرارداد‌های آتی، سواپ نرخ بهره و سواپ واحد پول) می‌باشند.